Polska ma wielu potencjalnych pracowników ze względu na dobre uniwersytety i kształcenie dualne. Zatrudnionych jest około 16,8 miliona osób, a stopa bezrob ocia wynosi około 5%. Zapotrzebowanie na dobrze wyszkolonych specjalistów jest wysokie, a niektóre branże cierpią na niedobór wykwalifikowanych pracowników. Istnieją również różnice regionalne.
Dlatego też wiele polskich firm korzysta z usług firm świadczących usługi personalne w zakresie rekrutacji. Poszukiwania czasami trwają dłużej niż dwa do trzech miesięcy, więc należy zaplanować na nie wystarczająco dużo czasu. Odpowiedni kandydaci powinni otrzymać ofertę pracy szybko, w przeciwnym razie istnieje ryzyko, że zdecydują się już na inną pracę.
Jakie są przepisy prawa pracy w Polsce?
Polskie prawo pracy reguluje przede wszystkim Kodeks pracy (ArbGB). Istnieją również inne ustawy i rozporządzenia zawierające dodatkowe przepisy, a układy zbiorowe pracy oraz umowy zakładowe są również uważane za elementy prawa pracy.
Umowy o pracę powinny być zawierane na piśmie, w przeciwnym razie warunki muszą zostać potwierdzone na piśmie nie później niż w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika.
W Polsce istnieją trzy różne rodzaje umów o pracę:
- Umowa o pracę na okres próbny
- Umowa o pracę na czas określony
- Umowa o pracę na czas nieokreślony
Umowa o pracę na okres próbny może być ograniczona wyłącznie do okresu trzech miesięcy, po którym może zostać nawiązany regularny stosunek pracy na czas określony lub nieokreślony. W przeciwnym razie umowa wygasa automatycznie po upływie trzech miesięcy.
Umowy o pracę na czas określony mogą być ograniczone do maksymalnie 33 miesięcy i mogą być przedłużane maksymalnie trzy razy. W tym celu ponownie zawierana jest umowa o pracę na czas określony.
Okresy wypowiedzenia są takie same dla umów na czas określony i nieokreślony; w obu przypadkach zależą one od długości zatrudnienia. W przypadku zatrudnienia krótszego niż sześć miesięcy, okres wypowiedzenia wynosi dwa tygodnie; po sześciu miesiącach lub więcej, wynosi jeden miesiąc; po trzech latach lub więcej, wynosi trzy miesiące.
Minimalny urlop gwarantowany przez prawo wynosi 20 dni rocznie, a pracownik nabywa 1/12 swojego rocznego prawa do urlopu miesięcznie. Wymiar ten wzrasta do 26 dni, gdy pracownik jest zatrudniony przez ponad 10 lat.
W Polsce czas pracy wynosi 8 godzin dziennie lub średnio 40 godzin tygodniowo w pięciodniowym tygodniu pracy. Liczba nadgodzin nie może przekroczyć 150 godzin w roku kalendarzowym. Przepis ten może jednak zostać zmodyfikowany przez regulamin firmy lub nawet umowę o pracę.
Lista płac w Polsce
Aby sporządzić listę płac, pracodawca potrzebuje następujących dokumentów od pracowników: dane emerytalne, kwalifikacje, numer NIP (numer identyfikacji podatkowej) i adres pocztowy. W Polsce obowiązuje płaca minimalna, która obecnie wynosi 3 010 PLN miesięcznie i 19,70 PLN za godzinę (stan na luty 2022 r.). Może być również wyższa ze względu na istniejące układy zbiorowe. W Polsce jest 13 dni ustawowo wolnych od pracy.
Pracodawcy muszą płacić 19-procentowy podatek dochodowy od osób prawnych i 23-procentowy podatek od wartości dodanej. W przypadku pracowników kwota podatku do zapłaty zależy od dochodu: w przypadku dochodu do 120 000 PLN należy zapłacić 12%; powyżej tej kwoty nadwyżka jest opodatkowana w wysokości 10 800 PLN plus stawka podatku w wysokości 32%. Roczna ul ga podatkowa wynosi 30 000 PLN.
Wydatki socjalne były ponoszone zarówno przez pracodawcę, jak i pracownika. Nieco ponad 9% jest potrącane z wynagrodzenia pracownika na świadczenia emerytalne, a także inne kwoty na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie na wypadek choroby i fundusz rentowy. Pracodawca wpłaca taki sam procent na plan emeryt alny i fundusz rentowy, a także płaci za ubezpieczenie wypadkowe oraz fundusz upadłościowy i odprawowy.
Co jeszcze należy uwzględnić na liście płac?
W przypadku choroby lub urazu pracownicy mają prawo do ciągłości wypłaty wynagrodzenia w wysokości 80%. Ciągłość wypłaty wynagrodzenia jest obliczana na podstawie ostatnich 12 miesięcy przed wystąpieniem niezdolności do pracy. W tym celu należy przedłożyć zaświadczenie lekarskie. Pracodawca płaci za pierwsze 33 dni - 14 dni dla pracowników powyżej 50 roku życia - a następnie fundusz ubezpieczeń społecznych. Prawo do ciągłej wypłaty wynagrodzenia z funduszu ubezpieczeń społecznych trwa najpóźniej do końca szóstego miesiąca choroby.
Rodzice mają prawo do różnych świadczeń w związku z narodzinami dziecka: Zasiłek macierzyński i urlop macierzyński, zasiłek rodzicielski i urlop rodzicielski, zasiłek ojcowski i urlop ojcowski.
Świadczenia macierzyńskie i urlop macierzyński są przyznawane matce, ale może ona przenieść część z nich na ojca, o ile sama korzysta z większości z nich. Pracownice mogą wziąć do 20 tygodni urlopu macierzyńskiego (w przypadku wieloraczków okres ten ulega wydłużeniu w zależności od liczby urodzonych dzieci), przy czym urlop ten może rozpocząć się nie wcześniej niż sześć tygodni przed przewidywaną datą porodu. Zasiłek macierzyński wynosi 100% wynagrodzenia pracownika.
Otrzymywanie zasiłku rodzicielskiego i urlopu rodzicielskiego może rozpocząć się po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Jest on przyznawany obojgu rodzicom w maksymalnie czterech częściach. Urlop można wykorzystać w tym samym czasie lub naprzemiennie, a w jego trakcie można pracować maksymalnie na pół etatu. W przypadku pojedynczego porodu wynosi on 32 tygodnie. Zasiłek rodzicielski wynosi 100% wynagrodzenia przez pierwsze 6 tygodni, a następnie 60% przez resztę czasu.
Zasiłek ojcowski i dwutygodniowy urlop ojcowski przysługują ojcu dziecka i są niezależne od urlopu macierzyńskiego. W tym czasie ojciec otrzymuje pełne wynagrodzenie z polskiego systemu ubezpieczeń społecznych.
Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące kadr i płac w Polsce lub potrzebujesz pomocy w tym zakresie, skontaktuj się z nami.
